Zalecenia dotyczące porodu po ivf - nasze bciążenia.

[lillka88]

Szanowny Panie Doktorze!

Mam kilka pytań, które dotyczą rozwiązania ciąży po in vitro. Borykam się z ogromnym problemem - czy rodzić sn, czy przez cc.

Mam Synka, poczętego naturalnie,z 2004, którego urodziłam przez planowane cięcie cesarskie.

O obecną ciążę walczyliśmy przez prawie 3,5 roku - mnóstwo cykli stymulowanych, laparoskopia, iui, wreszcie - szczęśliwie - in vitro.

W tym czasie moja psychika była potężnie obciążono - po roku od rozpoczęcia leczenia straciłam prawie 12 tygodniową ciążę.

Przeżyłam ogromny zawód również od strony opieki medycznej, bowiem poronienie było zatrzymane, straciłam przytomność z bólu - a na izbie przyjęć dostaliśmy osobną salę, na której czekaliśmy niemal 6 godzin na lekarza. W tym czasie odpływałam nieprzytomna, bądź krzyczałam głośno. Wymiotowałam bez przerwy, krwawiłam i "wszystko" ze mnie spływało.
Resztki ciąży zablokowały się w szyjce macicy, która nie rozwarła się ani odrobinę, a lekarka musiała szczypcami wyciągać tkankę. Potworne bóle ustały, ale po tym doświadczeniu wpadłam w depresję i długo byłam na zwolnieniu chorobowym, niezdolna do studiowania i życia społecznego.

Później kontynuowaliśmy leczenie - cykle stymulowane, dwie histeroskopie, które niczego nie wykazały, laparoskopia w maju 2015, iui, aż dotarliśmy do in vitro.

In vitro, które poskutkowało ogromnym szczęściem, jakim jest nasz Maleńki Chłopczyk w brzuchu. Nie obyło się jednak bez komplikacji - hiperstymulacja, hospitalizacja przez kilka tygodni i wielokrotne drenowanie płynu z otrzewnej, po niemal 2 litry za każdym razem. W międzyczasie beta nie rosła tak, jak rzekomo powinna, a na początkowych usg okazało się, że zarodek prawie nie rósł - niemalże spisałam całość na straty.

Mój polski lekarz zaleca cc, ze względu na "obciążony wywiad położniczy".
Dodam przy tym, że moja mama cierpi na nietrzymanie moczu po dwóch porodach naturalnych, a po dwóch operacjach straciła czucie w pochwie. Dodatkowo jestem bardzo drobna ( 46 kg przed ciążą ), ale Maluszek również będzie mały - wedle prognoz - niecałe 3 kg.

Nie ukrywam także, że bardzo chciałabym mieć jeszcze Jedno dziecko, jeśli uzbieramy pieniądze i nam się kiedyś uda.

Kompletnie nie wiem, co robić, męczy mnie to i spędza sen z oczu.

Co radziłby Pan Doktor w mojej sytuacji - czysto obiektywnie - biorąc pod uwagę wszystkie aspekty?

[Tomasz Zbroch]

Do pacjenta należy podejść indywidualnie i decyzja o postępowaniu w Pani przypadku również nie powinna być szablonowa. Skłąda się na to szereg czynników od przerwy po 1 porodzie do niskiej macy ciała, ale co najważniejsze do stanu położniczego w tej ciaży i jej przebieg do porodu. Idealnego rozwiązania nie ma. Im większa ingerencja medyczna tym większe prawdopodobieństwo napotkania powikłąń i problemów. Z kolei strach przed czymś i "recepta" na to w postaci cięcia cesarskiego - to nie recepta na antidotum. W Pani sytuacji jednak moim zdaniem jest Pani bliższa ponownego cięcia cesarskiego, jednakże potrakowałbym sprawę jako dynamiczną i był otwarty na zmiany w kierunku naturalnym o ile nastapią samoistnie.

[lillka88]

Panie Doktorze,

Jaki wpływ na poród może mieć moja niska masa ciała ? Co do stanu położniczego w tej ciąży - to naprawdę idealna ciąża. To, czego się obawiam przy cc, to ograniczenie dotyczące liczby potomstwa. Może nieco irracjonalne, ale jednak.

Co do samego przebiegu ciąży - nie można się do niczego "przyczepić" - poza niską masą ciała płodu.

Obecnie, 36 + 5, Maluszek został oceniony na 2250 g, co podobno jest bardzo niską wagą w tym okresie.

Obecnie nabrałam znacznie więcej odwagi do porodu sn, ale lekarz uparcie pyta, "czy nie powinniśmy zostać przy poprzedniej umowie - znaczy przy cc".
Ze swojej strony, obawiam się jednego i drugiego, ale mam nieco odwagi, żeby "spróbować" - podczas gdy szpital przyznał mi datę cc już w 38 + 5, co według mnie jest nieco za wcześnie.

Lekarz prowadzący powiedział, że "również ze względu na niską masę płodu, poród wywoływany byłby najpóźniej w 40.tc., bo później łożysko traci swoją funkcję". Płód jednak rośnie prawidłowo - ok.130 g na tydzień, a fakt, że ja jestem bardzo drobna, ma zapewne znaczenie.

Moim życzeniem obecnie byłaby "próba porodu", ale nie wiem, czy to dobry pomysł, do tego nikła jest szansa, ze do 38 + 5, akcja porodowa zacznie się sama ( choć bardzo bym tego chciała ). Co robić ?!

[Tomasz Zbroch]

Myśli Pani bardzo racjonalnie, chęć spróbowania powinna wymusić przynajmniej nie skracanie czasu ciąży i przyspieszanie porodu. Spróbować warto bo Pani przesłąnki nie są wcale irracjonalne.

[lillka88]

Rozumiem, że skracania ciąży do 38 + 5 nie uważa Pan za właściwe postępowanie ? Dlaczego zatem lekarze chcieliby wywoływać ew.poród naturalny cewnikiem najpóźniej w 40 tc. ?

I, jak Pan Doktor sądzi, dlaczego lekarz nalega na cc, choć brak ku temu przesłanek czysto medycznych..?

[Tomasz Zbroch]

Trudno jest mi komentować założenia postępowania bo nie znam wszystkich czynników a podstawowym pytaniem jest czy ciążę należy rozwiązać elektywnie nie czekając na poród czy można poczekać? Pozdrawiam.