Co mówić w pracy?

[ruda30-30]

Dziewczyny,mam dylemat :co mówić w pracy na temat swoich badań?
Niedługo czeka mnie inseminacja i w związku z tym krótki pobyt na oddziale.Nie wiem czy wziąć urlop i udawać,że odpoczywam,czy poprostu L4 i powiedzieć o co chodzi.Boję się pytań,dociekań i komentarzy za plecami.Czy możecie coś poradzić?

[malgosik]

ruda, nie znam twojej pracy i nie wiem jaki jest szef, ale tak generalnie to ODRADZAM ZBYTNIA SZCZEROSC. :!:
w pierwszej pracy mowilam szefowi (prawie ze szczegolami) i......jak byly zwolnienia, to polecialam w pierwszej turze.
w drugiej firmie nie mowilam nic i dobrze na tym wyszlam.
rynek pracy jest taki jaki jest...
pozdrawiam.

[Ula-la]

Zgadzam się z Małgosik. Niestety .

Ale... po co pobyt na oddziale przy inseminacji ? Przeważnie wystarczy dzień urlopu na sam zabieg, ktory przecież w 99% jest bezbolesny.
Bierzesz dzień na żądanie i już.
A jeśli wolisz dłuższy odpoczynek, to weź parę dni urlopu .

Powodzenia !

[ruda30-30]

Dzięki,macie rację,że lepiej za dużo nie mówić.
Ja się zwolnienia z pracy raczej nie boję,bo pracuje w firmie państwowej gdzie zwolnienia zdarzają się niezwykle rzadko.
Boję się raczej niezrozumienia ze strony współpracowników i kłopotliwych pytań:po co idziesz?co ci tam będą robić itd.
Myślę,że wezmę urlop tak jak radzicie-wtedy nie wzbudze żadnych podejrzeń

[Pysia1]

Nie mowic nic. Mysle, ze czasami zbytnia szczerosc moze sie odwrocic przeciw nam. Radze wziac chorobowe, zwykle, tam nie trzeba pisac dlaczego, mozesz byc kilka dni chora i tyle.
Uwazam, ze jak sie powie to dopiero sie zaczna ploty za plecami, a po co to. Kobiecie starajacej sie o dziecko nie potrzebne zbytnie troski.
Zycze powodzenia.

[lusi123]

Dziewczyny ja też mam ten sam problem , nie mówie nic , nawet coś tam drobnego zmyślam , że to mam polipa i muszę iść na laparoskopie i tp.nawet koleżance z pokoju nic nie mówie , bo by sie martwiła kto bedzie za mnie robił , nie chce skierować podejrzeń na siebie , narazie sie leczę , jak będe w ciąży to już chyba będzie z górki. Choć cały czas myśli moje mieszane.

[tuva]

Powiedzialam mojemu szefowi,musialam, bo inaczej nie moglby zrozumiec mojego zachowania. Pracujemy z duza grupa ludzi(ja jestem jego z-ca) a ja z moja burza hormonow i placzami na widok dzieci innych...Jak na razie pelne zrozumienie. Czekam w kolejce na hsg, jestem tez na liscie rezerwowej czyli kiedy zadzwonia z kliniki mam sie pojawic w ciagu godziny. Moj szef zaproponowal, ze mnie odwiezie jak bedzie trzeba, zebym na pewno zdazyla...
Ulga ogromna
pozdrawiam

[anawka]

cześć kochane,
ja też w pracy nic nie mówię, jestem w firmie już 2,5 roku ale nie czuję się pewnie więc za każdym razem jakieś historyjki muszę zmyślać, niestety
kiedyś mówiłam mojej koleżance z pokoju co się dzieje, ale okazała się niezbyt godna zaufania, więc już nic nie mówię... Tylko ja, mój mąż i kilka osób z Bociana wie, ze miałam laparoskopię, hsg, test Kremera i pierwszą IUI (niudaną zresztą ) i wiele, wiele innych dziwnych badań...
wydaje mi się,że tak jest lepiej. że praca pracą, a moje życie osobiste nie powinno nikogo w pracy obchodzić.
Pozdrawiam serdecznie
Anawka

[kasiu]

Czesc Wam, ja tez w pracy wymyslam jakies historyjki, a wszyscy sie dpytuja co mi jest. A jak rozmawiacie z rodzina i przyjaciolmi, mowicie otwarcie o Waszym problemie czy nie. Moi rodzice mnie wypytuja, czemu nie przyjezdzamy, czemu na wakacje tak krotko, a czy na swieta i na ile przyjedziemy. A ja musze sie kluc niedlugo znowu.Wiedza ze cos jest nie tak, nie wiem czy z nim o tym problemie rozmawiac otwarcie czy nie. Poradzcie, jak to jest u Was.
Kasia

[ruda30-30]

Muszę powiedzieć,że moi rodzice nie wypytują tyle co koleżanki z pracy!!!Rodzice wiedzą poprostu,że się leczymy ale o szczegóły nie pytają.Teściowie tak samo.
Najbardziej mnie wkurza,że najwięcej chciałyby wiedzieć osoby z którymi nie jestem wcale jakoś blisko związana.Po co chcą wiedzieć?Żaby mieć o czym poplotkować!!!Wkurza mnie ten brak kultury i wyczucia.
Po naszym ślubie w pracy pytali czy chcemy mieć dzieci,czy już itd.Odpowiadałam,że tak.W ciąże nie zachodziłam więc zaczęły się teksty:Coś się mało staracie...Ja wszystko obracałam w żart i mówiłam:No faktycznie,w nastęony weekend postaramy się bardziej...ha,ha.Albo:To wina szefa wciąż mi daje nocki itp.
Ale po pewnym czasie zaczęło mnie to drażnić.Bo w końcu ile można się pytać???
Obecnie staramy się 3 lata i głupie pytania jakoś ucichły.Chyba się wszyscy w końcu domyślili,że nic się nie dowiedzą.Generalnie wiedzą tylko tyle,że się staramy...Mam tylko właśnie zawsze problem, jak potrzebuje wolne na wizyte u lekarza i badania.Nie chcę o tym mówić bo wywołam następną lawinę pytań.Teraz czeka mnie chyba kolejna wizyta w szpitalu i dlatego zaczęłam ten wątek bo już miałam chwilę słabości żeby wszystko powiedzieć.
Dziękuję dziewczyny,że mnie od tego odwiodłyście!
Pozdrawiam !

[ruda30-30]

Kasiu!Myśle,że rodzicom możesz powiedzieć,że poprostu chcecie mieć dziecko ale nie możesz zajść w ciąże.Ze sie leczycie i macie cały czas nadzieję,że się uda.Myślę,że nie musisz mówić nic więcej i opisywać szczegółów.W końcu to Wasze sprawy intymne.Rodzice też nam nie mówią o wszystkich swoich problemach.Jesteśmy w końcu dorosłe mamy prawo do intymności nawet jeśli o coś pytają rodzice.

[tuva]

No, to nie jest najlatwiejsze, mowic o swoim najwiekszym problemie...
Ja mowie otwarcie i dosadnie , zamykajac usta dopytujacym sie wscipskim...Przypuszczam, ze tu w Szwecji jest moze troche latwiej, ludze nie sa tak bezposrednio jak u nas. Zastanawiaja sie dwa raz zanim zapytaja, nie chca nikogo urazic. Poza tym nieplodnosc jest tu znana choroba...Czuje sie ok, ze moj szef wie, sam ma 12 miesieczne malenstwo za ktorym przepada. To chyba najlepsze co moze nas spotkac-zrozumienie
pozdrawiam

[lusi123]

Ja nie mam problemu o tym mowić,dla mnie nie jest to krępujacy temat , tylko strach o pracę jest odemnie silniejszy , pracuje w dużej firmie państwowej , więc jest ukrytych dużo etatów , dziewczyny czekają aby zwolnilo sie jakies miejsce i wtedy bum, im dłuzej pracuje i nikt nic nie wie to lepiej , tak mi się wydaje , że jestem dobra w tym co robię, ale nie zastąpiona.

Pa pozdrawiam wszystkie z tym samym problemem.

[kasiu]

Dzieki Dziewczyny.
No wlasnie i jeszcze ten problem w pracy. Dotychczas mialam zawsze mozliwosc wyrwac sie na badania czy kontrole, nawet po transferze powiedzialam, ze zle sie czuje i nieszlam do pracy. Ale od pewnego czasu podslyszalam ze chca mi zaproponowac od stycznia inna umowe na pelny etat, a wtedy bede musiala siedziec od 8.30 do 20.30 w filli sklepu. Nie wiem chyba nie przyjme tej propozycji, chociaz to szansa dla mnie gdyby nic z terapii dzidziusiowej nie wypalilo(Boze nawet nie chce tak myslec). Akurat w styczniu zaczynam klucie przed kolejnym icsi, a to sie wiaze z kontrolami co pare dni. do kliniki dojezdzam 70 km pociagiem.
Trzymajcie sie i powodzenia
Kasia

[lusi123]

Tak jak piszesz nie wiadomo co będzie, będziesz miała urlop , zawsze można iść na małe zwolnienie , nie podejmuj decyzji szybko

Pozdrowienia