Czy to choroba sieroca?

Archiwum forum "Adopcyjne dylematy"

Moderatorzy: Moderatorzy, Moderatorzy grupa wdrożeniowa

Awatar użytkownika
edziak10
Posty: 99
Rejestracja: 04 sie 2004 00:00

Post autor: edziak10 »

Nasza córcia od początku- jest z nami od pół roku- zasypiała w łóżeczku bez problemów, coprawda robiła takie akrobacje z podusią- też się kulała- właściwie robi to do teraz- i wasze wpisy mnie zaniepokoiły- czyżby to była choroba sieroca?
Na rękach zdaża jej się usnąć baardzo rzadko- częściej płacze i się kręci, i teraz właściwie nie wiem co robić? Lulać na siłę? aż przestanie płakać? Czy zostawić tak jak jest-usypia sobie w łożeczku trzymając mnie za rękę. Łóżeczko jest obok naszego łóżka więc jesteśmy bliziutko.
Gdzieś przeczytałam że dawać bliskość dziecku tyle ile moze zniesć- ale co to znaczy właściwie- nasza córcia nie jest jakąś super przytulanką- kiedy chce to na chwilkę, ale gdy się coś dzieje to szuka nas wzrokiem, albo "biegnie" do mamusi.
Strasznie się zdołowałam tym że to może być choroba sieroca, a ja nie wiem jak jej pomóc :cry:
[url=http://zpo.ath.cx/zp/i.php?ik=554][img]http://zpo.ath.cx/b/554.png[/img][/url]
Awatar użytkownika
Gość

Post autor: Gość »

edziak10, nie dołuj się i nie martw, to wcale nie musi być choroba sieroca. Nasz synek też nie jest jakimś super przytulaskiem, tuli sie kiedy ma ochotę, ale widać że jest juz silnie z nami związany, szczególnie ze mną, jak coś się dzieje, to szybko do mnie biegnie, jak boi się, albo przyjdzie ktoś obcy, to tez blisko mnie się trzyma, a to już świadczy o dobrej więzi.
Ja myślę, że jeśli Wasza córcia sama bez problemu zasypia w swoim łóżeczku, to nie ma co jej tego zmieniać, bo to dopiero mogłoby ją zaniepokoić i wprowadzić chaos w jej dotychczasowe życie. Dzieci przyzwyczają się do różnych rzeczy i każda zmiana jest dla nich stresem.
Awatar użytkownika
edziak10
Posty: 99
Rejestracja: 04 sie 2004 00:00

Post autor: edziak10 »

omilka pisze:
edziak10 pisze:dawać bliskość dziecku tyle ile moze zniesć
O potrzebie dotyku napisano w "Wychowaniu zranionego dziecka" mniej więcej w ten sposób , że to co dziecko chce, niekoniecznie jest tym co ono potrzebuje. Co absolutnienie nie oznacza, ze Wasze dzieci mają za mało bliskości, bo tylko same możecie to ocenić.
Rozumiem, nie sądzę że dajemy mało córeczce, czasem tylko mam wrazenie że to za dużo :? dla niej że ona nie potrzebuje aż tyle.
I tutaj właśnie przydał by się nam kurs, którego niestety nie było podczas naszych przygotowań.
Apropos zasypiania- czasem kręci główką na podusi, a czasem się cała kula po łóżeczku, czasem kiedy jest zmęczona zasypia od razu prawie, więc ja już sama nie wiem. Kiedy ją głaszcze wyluzowuje się i leży spokojnie, w łózku nie zawsze chce zasnąć, ale jak już zaśnie to śpi dłużej i spokojniej.
Nie chciałabym tylko przegapić czegoś ważnego, i umieć jej pomóc w razie gdyby sie coś działo.
[url=http://zpo.ath.cx/zp/i.php?ik=554][img]http://zpo.ath.cx/b/554.png[/img][/url]
Awatar użytkownika
Morela7
Posty: 1626
Rejestracja: 09 kwie 2008 00:00

Post autor: Morela7 »

Dziewczyny słuchajcie omilki jest naprawdę mądrą kobietą która już przeszła swoje i rozebrała na czynniki pierwsze problem wychowywania odrzuconego i zranionego dziecka.
Swego czasu bardzo mi pomogła i dzięki jej radom i podpowiedziom zrozumiałam swoje dziecko.
Jest dla mnie wielkim autorytetem, dziękuję jej bardzo.
Moje dziecko śpi ze mną w łózku jak się przebudzi a mnie nie ma u łózku (mnie lub tatusia) to woła żeby ktoś przyszedł bo ona chce się przytulić pogłaskać po głowie pobawić się moimi włosami, wtulić się w łyżeczką (ja to tak nazywam). Na początku nie miałam tak słodko zasypiała nerwowo wciśnięta najpierw w róg łózeczka później w róg łóżka, nerwowo miętoląc róg kołderki i ssąc kciuka. Teraz nie zaśnie jak nie śpiewam jej i nie jest zwrócona twarzą do mnie, delikatnie bawi się moimi palcami a ja jej. Są to chwile bardzo ważne dla mnie ale nie tylko dla mnie ważniejsze są dla mojego dziecka. Nie uważam za nic złego spanie dziecka w łózku rodziców, ja wiem że trzeba mieć i chwilę z mężem ale nie on jest tu najważniejszy i obydwoje podjeliśmy się takiego rodzicielstwa i obydwoje robimy wszystko żeby nasze dziecko czuło się bezpiecznie wg mnie moje dziecko już wystarczająco długo nie było przytulane, wystarczająco długo przytulało się do szczebelków łózeczka w dd żebym musiała je teraz pozbawiać tej bliskości z mamą i tatą tym bardziej że obydwoje pracujemy a popołudnie, wieczór i noc jest dla dziecka.
Susi i Mila

BÓG ZSYŁA WYJĄTKOWE DZIECI TYLKO WYJĄTKOWYM RODZICOM

Odwaga to cecha mądrych ludzi. Tupet - broń głupców

KOCHAM CIĘ ZA TO, JAK SIĘ CZUJĘ I CO O SOBIE MYŚLĘ, KIEDY JESTEM Z TOBĄ
Agatka
Posty: 411
Rejestracja: 25 cze 2003 00:00

Post autor: Agatka »

Morela7 pisze:Dziewczyny słuchajcie omilki jest naprawdę mądrą kobietą która już przeszła swoje i rozebrała na czynniki pierwsze problem wychowywania odrzuconego i zranionego dziecka.
Czytam, słucham, stosuję ;-)
Morela7 pisze:Są to chwile bardzo ważne dla mnie ale nie tylko dla mnie ważniejsze są dla mojego dziecka. Nie uważam za nic złego spanie dziecka w łózku rodziców
Odkąd jestem mamą, też nie uważam tego za nic złego. Widzę jak Mała tego bardzo potrzebuje, jaka jest spokojna. Ma tego dużo, ale jakoś nie potrafię powiedzieć, że już dość, czy za mało. Potrafimy obok mnie siedzieć i mówi "gilgaj" "głaskaj", odsuwa nogawkę spodni i mówi "mas więcej miejsca".
Ze starszym dłużej posiedzę wieczorkiem w pokoju, porozmawiamy, głaszczę go, dotykam. On czasem tak mocno, drapieżnie, nachalnie mnie ciągnie do siebie, wtedy mu tłumaczę, że przytulanie jest miłe, delikatne i ćwiczę z nim przytulanie i głaskanie, aż do czasu gdy się znudzi i drapnie paznokciem, ot tak... No i kolejnego wieczoru zaczynamy od początku. Już wydaje się, że dotyk inspiruje do bliskości, ciepła, a tu nagle jednak "ciekawiej" zadrapać, przycisnąć.


http://www.suwaczki.com/tickers/zpdoxqpk5iifc0l8.png

http://agatkaboj.blogspot.com/
Nina2
Posty: 781
Rejestracja: 03 cze 2004 00:00

Post autor: Nina2 »

Ja usypiam Synka w moim i mm łóżku, po czym przekładam do jego łóżeczka. Łóżeczko do niedawna stawialiśmy na noc zaraz przy naszym, teraz stoi osobno kawałek dalej. Na każde "mama-mama" jestem przy Żbiku, jeśli daje znać że potrzebuje tego, biorę go do nas. Wtedy cd nocki mam z głowy - boję się, by nie fiknął.
Awatar użytkownika
Gość

Post autor: Gość »

Wiecie, jak czytam to wszystko, to zaczynam się czuć gorszą matką, bo nie śpię z moim dzieckiem :| Ale mój synek na prawdę nie potrafi spać z nami w łóżku, już pomijam kwestię, że jest to nie możliwe ze względu na warunki mieszkaniowe. W RZ spał w swoim łóżeczku i tak jest przyzwyczajony, tam płakał przed snem, u nas już nie płacze, ale nie chce spać z nami. Przed chwila go położyłam, włączyłam tradycyjnie kołysanki, chciałam potulić w ramionach, był padnięty, wyrywał się i pokazywał na łóżeczko, położyłam go i sie uspokoił, dupcia do góry, główka na podusi i gotowy do snu, nie minęło 5 minut i Mały usnął. Ja nie mam problemu ze spaniem synka, czy usypianiem, on dobrze śpi, wysypia się, bardzo rzadko budzi sie w nocy (no chyba że mu zęby idą, to czasami raz w nocy się obudzi). Wieczorem usypia w moich ramionach i przenoszę go do łóżeczka.

Moim problemem było jego zachowanie, jakby się onanizował ujeżdżając zabawki. Zauważyłam, że robi tak w chwilach zmęczenia, kiedy jest bardzo zmęczony, znużony, pociera oczka, albo kiedy np. nie chcę mu dac czegoś co on by chciał (jakiejś rzeczy, której mu nie wolno brać) i jest zły, smutny, że nie dostał tej rzeczy, to też tak się zachowuje, tak jakby pocieszał się w ten sposób. Robi to także na podłodze, nie tylko w łóżeczku, nawet zauważyłam, że w łóżeczku od kiedy zabrałam mu maskotki w ogóle się tak nie zachowuje.
Czasami siedze z nim na podłodze, wśród jego zabawek, przeważnie wieczorem, próbuję go czymś zainteresować, zabawić, ale widzę że on już jest zmęczony po całym dniu i wdrapuje mi się na kolana, przytula się, ale przy okazji pociera się o moje kolana w taki sposób aby pobudzić okolice krocza. Czy ktoś może mi takie zachowanie wyjaśnić?
Awatar użytkownika
Morela7
Posty: 1626
Rejestracja: 09 kwie 2008 00:00

Post autor: Morela7 »

skorpionka77 pisze:Wiecie, jak czytam to wszystko, to zaczynam się czuć gorszą matką, bo nie śpię z moim dzieckiem
nie przesadzaj moja droga że jesteś gorszą matką bo nie śpisz z małym, nikt tu tak nie pisze i nie ocenia ciebie jako matki która tak a nie inaczej postępuje, 8O
ja pisałam to wyraźnie zresztą nie tylko tutaj że uwielbiam spać z moim dzieckiem a moje dziecko śpiąc ze mną uczy się powoli bliskości, przytulania i czułości. Jeżeli mały nie potrzebuje spać z wami to wcale nie musisz go tego uczyć.
Mnie żeby nie wiam jakie woły czołgały i nie wiem kto przekonywał i jakie działa wyciągał nie przekona że spanie dziecka z rodzicami jest czymś złym, :wink: ale to moje zdanie.
Susi i Mila

BÓG ZSYŁA WYJĄTKOWE DZIECI TYLKO WYJĄTKOWYM RODZICOM

Odwaga to cecha mądrych ludzi. Tupet - broń głupców

KOCHAM CIĘ ZA TO, JAK SIĘ CZUJĘ I CO O SOBIE MYŚLĘ, KIEDY JESTEM Z TOBĄ
Agatka
Posty: 411
Rejestracja: 25 cze 2003 00:00

Post autor: Agatka »

skorpionka77 pisze:Wiecie, jak czytam to wszystko, to zaczynam się czuć gorszą matką, bo nie śpię z moim dzieckiem Neutral Ale mój synek na prawdę nie potrafi spać z nami w łóżku,
Mój syn też doskonale spał i śpi sam, nie chciał i nie chce z nami. My tylko przysunęliśmy jego łóżko do naszego (chyba jakoś pól roku po przyjeździe do nas), bo płakał i się bał, miał jakieś dziwne sny, ale jemu to wystarczało. Od 6-tego roku życia śpi sam w swoim pokoju.
A córka spała sama do 3-ciego roku życia.


http://www.suwaczki.com/tickers/zpdoxqpk5iifc0l8.png

http://agatkaboj.blogspot.com/
Awatar użytkownika
kasialu
Posty: 1394
Rejestracja: 13 mar 2004 01:00

Post autor: kasialu »

Moja córeczka spała sama, ale jak urodził się mały, który ciągle był przy piersi ją też wzięłam do naszego łóżka... i tak już zostało :)
Czytałam, że dzieci powinny spać w swoich łóżeczkach i pewnie tak jest, ale zasady są po to żeby je łamać :D
Dwie drogi, dwa szczęścia...
MikelNX
Posty: 1845
Rejestracja: 10 kwie 2009 00:00

Post autor: MikelNX »

Wyobrazcie sobie ze ja jeszcze pamietam czasy i nawet te chwile kiedy budzilem sie w nocy i szedlem spac do rodzicow. Oni dosc wczesnie zaczeli spac oddzielnie wiec bylo wiecej mozliwosci na przenocowanie niespodziewanych gosci.
Awatar użytkownika
kasialu
Posty: 1394
Rejestracja: 13 mar 2004 01:00

Post autor: kasialu »

Ja mam co noc wędrówki ludów do swojego łóżka. Czasami męczą mnie te odwiedziny, gdy np mój syn głaszcze mnie od 4.00 do 6.00 :twisted:
Dwie drogi, dwa szczęścia...
Awatar użytkownika
marycha
Posty: 1212
Rejestracja: 06 kwie 2004 00:00

Post autor: marycha »

Gdzieś kiedyś przeczytałam zdanie, które zapadło mi w pamięć -"człowiek jest jedynym ssakiem, który nie śpi ze swoimi młodymi" - coś w tym jest :roll:
mama Kasi (2001) i Michała (2003)
Awatar użytkownika
Morela7
Posty: 1626
Rejestracja: 09 kwie 2008 00:00

Post autor: Morela7 »

marycha pisze:-"człowiek jest jedynym ssakiem, który nie śpi ze swoimi młodymi"
:D
Susi i Mila

BÓG ZSYŁA WYJĄTKOWE DZIECI TYLKO WYJĄTKOWYM RODZICOM

Odwaga to cecha mądrych ludzi. Tupet - broń głupców

KOCHAM CIĘ ZA TO, JAK SIĘ CZUJĘ I CO O SOBIE MYŚLĘ, KIEDY JESTEM Z TOBĄ
Awatar użytkownika
kasialu
Posty: 1394
Rejestracja: 13 mar 2004 01:00

Post autor: kasialu »

e tam jedynym...ja śpię :D
Dwie drogi, dwa szczęścia...
Zablokowany

Wróć do „Archiwum - Adopcyjne dylematy”