Świadoma bezdzietność - rozważam taką opcję

[anastazja77]

Witam! Mam nadzieję, że jest to miejsce, gdzie mogę napisać, że nie chcę podchodzić naście razy do ivf i nikt mnie tu nie zakracze. Co prawda jeszcze nie zdecydowaliśmy z emkiem, że będziemy świadomie bezdzietni ale...bardzo poważnie rozważamy taką opcję. Nie chcemy, poświęcając nasz związek, zdrowie i wszystkie nakłady finansowe, wpaść w obsesję posiadania dziecka za wszelką cenę. Czy to coś złego?

[sylwia30]

anastazja to nic złego. Dlaczego jakikolwiek wybór dotyczący Was, będący w zgodzie tym, czego dla siebie chcecie, miałby być zły? Jak sama piszesz - to nie jest Wasza decyzja na TU i TERAZ, ale kiedy się nią stanie - będzie najlepsza, bo dokonana przez Was i - jak sądzę - dla Was.

[nuka00]

Czy to coś złego?

na pewno nie. my tak żyjemy- od czerwca, kiedy okazało się, że ponowna próba nie przyniosła efektu . wcześniej przerwaliśmy leczenie, myśląc że nie wrócimy do tematu- straciliśmy wtedy nadzieję wraz z zaufaniem do kliniki ale ...wciąż wracało pytanie: co jeszcze możemy zrobić? i wróciliśmy- z tą różnicą, że do innej kliniki. dla nas wskazana liczba podejść do iui przez lekarza była granicą- nie wyszło- nie przeskoczymy tego . życie mamy tylko jedno i chcemy się nim cieszyć "pomimo"- to naprawdę możliwe

[EWA1794]

Ja żyłam ze świadomością bezdzietności 14 lat teraz mam synka zaadoptowanego

[nuka00]

I to nie jest "pomimo", jest po prostu inaczej, bo życie pisze różne scenariusze.

wiesz ,a ja jednak myślę że "pomimo". bo jestem szczęśliwa mimo braku spełnienia w tej "kwestii". tak jak piszesz- życie pisze różne scenariusze...ja kiedyś "napisałam " dla siebie inny- nie spełnił się ,a ja nauczyłam się widzieć i czerpać radość z tego dla mnie napisanego.

[mija77]

czy świadoma bezdzietność, to też taka sytuacja, że to życie za mnie wybrało, ja chciałam (ba! nadal bardzo chcę) dzieci, jednak nie mogę - nie chcę już podejść do kolejnego IVF. Nie wierzę, że może się jeszcze udać. A adopcja, ja nie wiem, może, chyba tak, ale M wybrał za nas. Moje "tak" i jego "nie" nijak się nie spotykają
Czy to też świadoma bezdzietność??

[EDYŚ]

Witajcie--pozwolicie,że i ja się wypowiem

bo życie pisze różne scenariusze.

zgadzam się w 100% z Tobą yasuko ,ja 14 lat z przerwami "walczyłam jak wściekła",bo nie wyobrażałam sobie życia bez dziecka a adopcja nie wchodziła w grę,bo mąż był zdecydowanie na nie a nie chciałam go na siłę uszczęśliwiać tym bardziej,że z jego strony było wszystko super cudownie,jak to doktorka powiedziała z takimi wynikami pani mąż mógłby pół wrocka kobiet zapłodnić i on nie chciał odejść ode mnie i założyć nowej rodziny i mieć dzieci i wybrał bycie ze mną i jak już powiedziałam zdecydowanie KONIEC (coś się w końcu nam od życia należało - w końcu głową muru nie przebijesz) to cyt:"życie napisało inny scenariusz" i zaliczyłam tzw wpadkę po 1,5 roku "odpoczynku",ale nie wszyscy mają takie szczęście i jak to się mówi ciężko,bo ciężko,ale trzeba w końcu zdecydować o pozostaniu we 2 i cieszyć się z tego co się ma

[EDYŚ]

O to mi właśnie chodzi: by zauważać co się ma, z tego się cieszyć, a nie budować swoje życie wokół tego, czego nam zabrakło.

ja często oglądając programy np ekspres reporterów,uwaga,czy interwencje i patrząc na ludzkie tragedie ---powiedzmy dzieci nieuleczalnie chore i rodziców całe dnie przy nich siedzących i opiekujących się nimi albo inne przypadki to mówiłam do siebie---czy ja bym dała sobie radę jakby mnie coś takiego spotkało???? ci ludzie cierpią z powodu choroby swojego dziecka ja cierpię z powodu braku dziecka i powiem z ręką na sercu wolałam swój ból i smutek

[nuka00]

Decyzję o końcu leczenia i nie staraniu się dalej o dziecko podjęliśmy z mężem 12 lat temu.
Nie jesteśmy szczęśliwi "pomimo" tylko zwyczajnie, po prostu.

my decyzję o świadomej bezdzietności podjęliśmy, kiedy wyczerpaliśmy wszystkie dla nas dostępne metody, a na adopcję się nie zdecydowaliśmy. chcieliśmy być szczęśliwi mając dzieci- życie napisało inny scenariusz- przyjęliśmy to i dlatego napisałam, że potrafię być szczęśliwa "pomimo"-bo cieszę się wszystkim co mam i nie rozpamiętuję tego, co mi nie wyszło albo nie było mi dane.

Oczywiście, że nie chcieliśmy być niepłodni. Ale nie mieliśmy na to wpływu.
Rzeczywistość jest jaka jest, ale to my decydujemy co z tym zrobimy, jak sobie poradzimy z okolicznościami, które od nas nie zależą...

dokładnie tak

[nuka00]

bo in vitro nie jest metodą dla nas.

dlatego my wyczerpaliśmy nasz "limit starań" po 6iui.

[anastazja77]

nie budować swoje życie wokół tego, czego nam zabrakło

To właśnie jakiś czas temu zaczęło się dziać w moim życiu

[madzia_79]

Witam
My z Mężem również, po nieudanych transferach, podjęliśmy taką decyzję o "świadomej bezdzietności". Chcieliśmy na nowo odzyskać siebie i zacząć cieszyć się życiem. Nie mieliśmy już dłużej siły by walczyć i zdarzył się cud.... Zaszłam w ciążę naturalnie i obecnie jestem w 9 tc. Mam nadzieję, że wszystko dobrze się skończy. Możliwe, że kiedy sobie "odpuściliśmy" i pogodziliśmy z tym, że nie będziemy rodzicami, coś się odblokowało i zaszłam w ciążę. Wszystkim Wam życzę takiego cudu.
Pozdrawiam

[Monek]

Tylko czy Wy, Kobitki, chcecie takiego cudu? Zastanawiam się na ile zamknięcie pewnego rozdziału, zamyka nas samych na nasze dawne pragnienia.

[madzia_79]

My nie wyluzowaliśmy z cichutką nadzieją na cud, bo po tym wszystkim co przeszliśmy miałam dosyć ciągłego rujnowania zdrowia żeby wreszcie być mamą. Rozumiem Was doskonale i nie chciałam nikogo doprowadzać do szału życzeniem "tego małego cudu".
Pozdrawiam