To adoptowane dziecko

Ptyśka rozwija nam się bardzo dobrze, byliśmy z nią w ITEM i mamy popracować nad traumą i emocjami. Wczoraj natomiast zalała mnie jasna krew. Nigdy nie ukrywałam faktu,że podchodzę do in vitro,że jestem w procesie adopcyjnym i w końcu,że mam adoptowaną córeczkę. Wczoraj miałam z H wizytę u nefrologa(ma mieć kontrolne co pół roku). A więc miesiąc temu zarezerwowałam wizytę , osobiście dostarczyłam skierowanie. Jestem wczoraj z H w gabinecie pielęgniarki ażeby założyć kartę i zaczyna się od krzyków, że gdzie ja mam skierowanie- oddałam- pani prycha śmiechem,że jakbym dała to by było. 10 min szukania- znalazła.Potem zestaw pytań nr jeden: imiona rodziców i wykonywany zawód. Pytanie nr 2- który to poród z kolei- milczę. Czy tak ciężko Pani powiedzieć, jak przebiegał poród???ton głosu podniesiony. Ja nie rodziłam Hani- odpowiadam. ADOPTOWANA- drukowanymi literami przez całą rubryczkę. Coś mnie ściska w gardle- milczę- wychodzę. Wchodzę do lekarza. Pytania o historię dziecka. Pytam Pani dr czy ten napis z pierwszej strony musi tam być. Pani dr patrzy- oczywiście,że nie-zamazuje. Dziecku po adopcji zmienia się pesel, nazwisko, niekiedy ludzie zmieniają imiona. Ja chcę decydować kto i kiedy przeczyta, usłyszy o historii mojego dziecka. Równie dobrze pani pielęgniarka mogłaby przybić jej na czoło stempel- ADOPTOWANA!