czas

Na kursie rok temu było nas 6 par. Z dwiema z nich utrzymujemy kontakt. Powoli też wprowadzamy rytuał spotkań babsko-dziecięcych.Nasze dzieci nazwane kuzynami a my ciociami. Wczoraj byłyśmy na sali zabaw. Moja H lat 4, P lat 2 i J lat 1. Dzieciaki szalały jakby ten plac zabaw był niedobytym przez nikogo dotąd światem. My jak szalone razem z tymi dziećmi- tunele, ślizgawki. Potem była kawa, lody. Bardzo przyjemne popołudnie. Wracałam do domu późnym popołudniem. Stanęłam w korku akurat na wysokości oa.Światło było zapalone- środa, kolejna grupa siedzi na kursie. Czy rok temu kiedy ja tam byłam to jakaś mama wiozła swoje adoptowane dziecko pod oknami oa? Czy rok temu przypuszczałabym(na pewno miałam nadzieję),że będę matką z matczynymi troskami? H oderwana od zabawy kwękała z tyłu w foteliku, płakała,że ona chcę do J i P. Potem w domu zjadła kolację, wykąpałam ją i położyłam się obok niej. "Mama powiedz bajkę, dawno dawno..." "dawno, dawno temu była sobie mama i tata, którzy wszędzie szukali swojej córeczki. Któregoś dnia zadzwoniła do nich ciocia Z i powiedziała,że przecież ich córeczka czeka już na nich w N. Tata z mamą szybko wsiedli do auta i tam pojechali, otworzyli drzwi a tam była H. Zabrali H do auta i pojechali do domu." Będę się starała z całych sił jakie mam ażeby Hania miała cudowne życie. Postaram się jej pokazać świat w taki sposób aby nigdy nie musiała bać się pytać. Chciałabym,żeby mi ufała na tyle ,że jak przyjdzie czas na ciąg dalszy bajki ona nie będzie miała oporów mnie zapytać czy nawet razem ze mną odkryć swoją historię. Nie chcę żeby się bała zapytać o mamę, która ją urodziła. Chciałabym,żeby moja córka nigdy nie żałowała tego,że to właśnie ja zostałam jej mamą.