Niestety transferu nie było, moje kochane kruszynki nie skompaktowały, wystąpiła duża fragmentacja. Widziałam je wczoraj, mój mały cud, który stać się miał wielkim cudem.
Nie przestałam wierzyć jednak,że każdy dzień zbliża mnie do bycia mamą.
Każda chwila i każda myśl.
Czasem tak jest,że tragedia goni tragedię i nie mamy na to wpływu ale myślę sobie,że jak wszystko limit tragedii tez się kiedyś wyczerpie i zaczniemy płakać tym razem ze szczęścia.
Bo najważniejsze to wierzyć- wiara czyni cuda.
