Załamanie

Witam po dłuższej przerwie ale nie było tak o czym pisać,minęły wakacje bardzo szybko,było fajnie,tak normalnie jak u innych rodzin,miło i spokojnie,aż tu nadszedł czas do przedszkola.Zmiana grupy,pani i dzieci i od razu po tygodniu propozycja żucona przez nową panią by zabrać małego do przedszkola integracyjnego bo ona nie może mu dać rady i zaczęła opowiadać tego wynika,że jest to samo co w zeszłym roku na początku,tylko poprzednie panie ani razu nie powiedziały by go zabrać tylko pomogły a tu znów od progu zaskoczenie-najlepiej się go pozbyć bo tam psycholog,pegagog,specjaliści.Tylko my już tam byliśmy i nikt nam nie pomógł a wręcz było jeszcze gorzej.Szlak mnie trafia bo dziś mały przeszedł samego siebie,w towarzystwie,na uradzinach dziecka ciągle się obrażał,z nikim nie chciał się bawić,bił dzieci,przezywał,wrzeszczał,płakał,a jak chcieliśmy go zabrać do domu wpadł w szał i było jeszcze gorzej,przezywał wszystkich na około i wrzeszczał,że on nie chce takich rodziców,takiego domu,takiej głupiej cioci bo jak się odezwała to też była glupia a w ogóle to wszystko na nie i tylko się szarpał i wydzierał,szok.Wszyscy wywalili gały ze zdziwienia i my też i nie wiadomo co robić,być stanowczym czy ustapić,płakać czy się śmiać.Narazie to chce mi się tylko wyć bo nie wiem co robić. W piątek wzięłam kolejne numery do kolejnych specjalistów bo u tego co teraz jesteśmy to chyba tylko straciliśmy kolejny rok bo nadal nie mamy diagnozy ani żadnego zapisu o potrzebie wczesnego wspomagania by ktoś mógł z nic coś robić.Mały ma bardzo duży problem społeczny a z tym oświadczeniem możemy działać tylko do ukończenia przedszkola a potem od gimnazjum a ja pytam a co w podstawówce-a no nic radź sobie sam!!!!!!!W poniedziałek zadzwonię o kilka terminów ale na wstępie wszędzie mówią dwie,trzy wizyty go zbadać a to ok.pewnie pół roku,ręce opadają!!!!!!!! U tej pani co teraz jesteśmy też ręce mi opadają bo ja jej mówie swoje a ona swoje,no ma problem społeczny ale nic poza tym i nadal nie postawiła żadnej diagnozy bo wg.niej nic nie widzi.Ja wiem,że nic nie widzi bo ona go nie widzi w grupie,narysuje jej obrazeczek,pogada z nim 15 minut i jest ok-wizyta zaliczona a że my nigdzie bez tej diagnozy nie możemy się udać po pomoc to co to ich obchodzi.Szlak mnie trafia.Co robić poza tym by być wytrwałym.Dlaczego nie może być tak jak wszędzie,dzieci się bawią,umieja wymyśleć zabawę,dołączyć do zabawy,być w grupie,mają szacunek do innych -co tu jest nie tak.Jak mu mówie,że robi z siebie durnia bo wszyscy się z niego i nas smieją no to on gada,że i tak go nikt nie lubi(ale jak dzieci mają go lubić)jak się mu mówi na przekór,ze i tak się go kocha pomimo tego,że taki jest to on to wykorzystuje bo mówi i tak mnie kochasz.I weź tu bądź madry i pisz wiersze. Co robić,jak postępować,gdzie się udać jak od 4 lat nic tak naprawdę nie wiemy i z małymi przerwami tamtego roku przedszkolnego jesteśmy odsyłani od jednego do drugiego i chce się tylko wyć jaką to człowiek ma pomoć w razie czego.Tego nie uczą na kursach,nawet o tym nie wspominają,pouczają człowieka o jego życiu i prześwietlają na wylot, sprawdzą cię po cichu czy w razie czego dasz radę takim wyzwaniom a potem radź sobie sam!!!!!!!I trzeba sobie radzić tylko to takie trudne. Mam nadzieję, że coś się wyjaśni bo szlak mnie trafi z tej niemocy. Jak mu pomóc by on był szczęśliwy i umiał żyć w tym społeczeństwie, bez nosa na kwinte, bez obrażania, rządzenia ,wrzasków-by był zadowolony z tego co ma i kim jest, by inni postrzegali go za fajnego chłopca i się od niego nie odsuwali.