Autor:

Agnieszka Damska

Data publikacji:

11.10.2022

zaloguj się, żeby móc oceniać artykuły

Niskie AMH i co dalej ?

niskie amh i co dalej

Co to jest AMH?

AMH jest białkiem produkowanym przez małe kompleksy pęcherzyków w jajniku. Stężenia AMH zmniejszają się w trakcie trwania życia kobiety. Generalnie pomiary są niezależne od dnia cyklu, ale należy pamiętać, że w trakcie stosowania antykoncepcji hormonalnej może dochodzić do chwilowego obniżania wartości nawet o 20%.

AMH wraz z pomiarem drobnych pęcherzyków na początku cyklu AFC (Antral Follicle Count) jest najlepszym markerem odpowiedzi jajnika na stymulacją do programów zapłodnienia pozaustrojowego (IVF-ET).

Niestety sama wartość AMH nie jest prognostykiem uzyskania ciąży u pacjentki. Celem oceny całościowego potencjału rozrodczego kobiety należy przeprowadzić kompletne badanie lekarskie oraz zebrać szczegółowy wywiad medyczny. Nie możemy także zapomnieć o dokładnej ocenie parametrów nasienia partnera.

Kiedy możemy mówić o niskim AMH?

Aktualnie najczęściej posługujemy się kryteriami POSEJDON, w których wyznaczono granicą niskiego AMH na <1,2 ng/ml. Między innymi, u takich pacjentek możemy się spodziewać nieadekwatnej odpowiedzi na stymulację, a tym samym niższych szans na urodzenia dziecka.

Od czego zaczynać w przypadku otrzymania wyniku niższego AMH?

Konsultacja specjalistyczna

W pierwszej kolejności należy udać się na konsultację do lekarza specjalisty z zakresu endokrynologii ginekologicznej i rozrodczości (jest już takich specjalistów kilkudziesięciu w całej Polsce). Zostanie stworzony wspólnie z państwem plan postępowania, uwzględniający oczekiwania i możliwości terapeutyczne.

Ja w swojej praktyce najczęściej zlecam powtórne wykonanie badania AMH, wielokrotnie obserwowałem niedoskonałości laboratoryjne. W przypadku potwierdzenia niższej rezerwy jajnikowej należy wykluczyć najczęstsze przyczyny występowania takiego stanu. Należy wykonać badania genetyczne, w pierwszej kolejności kariotyp oraz FraX (zesp. łamliwego chromosomu X). Następnie wykluczyć przyczyny immunologiczne, metaboliczne oraz jatrogenne.

Higieniczny tryb życia

W drugiej kolejności wdrażamy „higieniczny” tryb życia – Jest wiele czynników środowiskowych, które mogą wpływać na nasz potencjał rozrodczy – tak zw. „Dysruptory Endokrynne”. Są to substancje chemiczne obecne a naszym życiu, takie jak pestycydy, ołów, Kadm, Bisfenole A itp. Te czynniki mogą modyfikować nasz układ hormonalny i ograniczać naszą płodność.

Podkreśla się rolę suplementów diety, takich jak CoQ10; Witaminy D; oraz suplementacji słabo działającymi androgenami (DHEA).

Zapłodnienie pozaustrojowe

W kolejnym etapie para może być zakwalifikowana do programów zapłodnienia pozaustrojowego, zarówno z użyciem własnej lub darowanej komórki jajowej. Te decyzje wymagają głębokiego przedyskutowania szans na uzyskanie ciąży, oczekiwań pary i możliwości terapeutycznych. W niektórych przypadkach, najczęściej z przyczyn genetycznych, nie ma możliwości uzyskania prawidłowej komórki jajowej.

Programy zapłodnienia pozaustrojowego mogą być poprzedzone w wyjątkowych sytuacjach terapiami mającymi na celu pobudzenie uśpionych komórek jajowych w jajniku, takich jak In Vitro Activation (IVA) lub podawaniem osocza bogatopłytkowego do jajników. Te metody terapeutyczne wymagają jeszcze dodatkowych badań klinicznych celem ustalenia w jakich przypadkach mogą być najbardziej skuteczne.

dr Jakub Wyroba

 

Autorem artykułu jest dr n. med. Jakub Wyroba - dyrektor medyczny KrakOvi, Specjalista Endokrynologii Ginekologicznej i Rozrodczości, Specjalista Ginekolog-Położnik

KrakOvi

 

 

 

Artykuł powstał w ramach płatnej współpracy z:

Gedeon Richter