40 lat – to ważny czas w życiu każdego człowieka, czas w którym chciałoby się mieć młodość nastolatka, jędrne ciało, piękną figurę sprzed 20 stu lat, ale mądrość i dojrzałość obecnego czasu. Często spotykając pacjentów w gabinecie, pracując jako psycholog, psychoterapeuta, dochodzę do wniosku, że w tym wieku MOŻNA WSZYSTKO!
Wpisując w Google frazę „40 lat”- pojawia się pytanie 40 lat, początek nowego życia czy kryzys? Odpowiedź nie jest prosta, ale coraz częściej jest to czas, w którym zaczynamy coś nowego… czasem nawet nowe życie.
Kobieta i mężczyzna w średnim wieku, którzy rozpoczynają starania o dziecko mierzą się z wieloma mocno powiązanymi ze sobą emocjonalnymi aspektami. Z jednej strony ogromnymi nadziejami, dojrzałością emocjonalną i gotowością na przyjęcie nowego życia, a z drugiej lękiem i obawą: czy dam radę? Czy mój organizm podoła?
Z różnych powodów, decyzja o staraniach o potomstwo zostaje podjęta dopiero w okolicy 40-tych urodzin. Coraz częściej wpływa na to sytuacja materialna, zawodowa, partnerska. Badania pokazują, że granica wieku urodzenia pierwszego dziecka mocno przesuwa się w czasie. Coraz częściej na pierwsze dziecko decydujemy się mając 30, a nawet 40 lat. Niekiedy dopiero w tym wieku ma się gotowość i pewność, dającą poczucie bezpieczeństwa.
Jednakże, taka decyzja nie jest pozbawiona wyzwań i obaw, a psychologiczne aspekty tego procesu mogą być trudne i skomplikowane. Niniejszy artykuł skupi się na psychologicznych aspektach starania się o dziecko po 40-tce, w tym na nadziejach, lękach i samoakceptacji.
Nadzieja na spełnienie marzeń o rodzicielstwie po 40-tce
Kiedy zapada decyzja: Tak chcemy mieć dziecko! Budzi się w nas ogromne pragnienia i nadzieja, że zostaniemy rodzicami. Nadzieja na dwie kreski testu ciążowego, później bicia serduszka na USG, porodu, pierwszych chwil życia, pierwszego uśmiechu, kroków skierowanych w naszą stronę, pierwszego ”mama”, „tata”, pierwszych słów dziecka „kocham Cię” w naszym kierunku, dalej trosk dorastania, buntu osiągania dorosłości, aż do czasu przysłowiowego opuszczania przez potomstwo rodzinnego gniazda. Dla wielu osób starających się o dziecko po 40-tce, to proces pełen nadziei i optymizmu. Może to być spełnienie długo skrywanych marzeń o rodzicielstwie. Osoby w tym wieku często czują, że są bardziej gotowe emocjonalnie i psychicznie na bycie rodzicem. Zdobycie doświadczenia życiowego, stabilność finansowa i pewność siebie mogą przyczynić się do poczucia gotowości do pełnienia roli rodzica.
Wraz z tą decyzją pojawia się nadzieja, że wreszcie spełni się pragnienia i staniemy się rodzicami. Współczesna medycyna bardzo pomaga kobiecie i mężczyźnie na podjęcie tej decyzji nawet po 40-tce. Dzisiejsza nauka, powoduje, że proces zachodzenia w ciążę może być bezpieczny, skuteczny i dawać szansę na urodzenie zdrowego dziecka.
Ponadto, starsi rodzice często posiadają większą wiedzę na temat rozwoju dziecka i podejścia do wychowania. To może być ogromnym atutem w procesie wychowywania potomka, gdyż są bardziej skoncentrowani na zapewnieniu mu jak najlepszych warunków rozwoju.
Lęki i obawy w staraniach po 40-tce
Lęki i obawy. Nie można o nich nie wspomnieć, kiedy myśli się o staraniach o dziecko po 40 roku życia. Najczęściej mówi się o obawach związanych z biologią. Znajdziemy mnóstwo artykułów, w których prowadzone są rozważania na temat ryzyk: czy po 40-stce urodzę zdrowe dziecko? Jak jest moja płodność? W tym artykule jednak chciałabym się skupić na tym z jakimi innymi lękami emocjonalnymi przychodzi nam się mierzyć podejmując decyzję o dziecku będąc w średnim wieku. Lęku przed podołaniem roli bycia ojcem, matką. Z jednej strony osiągniętą gotowością, z drugiej wydolnością i możliwościami tzw. witalnością i wigorem. Czy przez najbliższe 20 lat będę fizycznie zdolna, zdolny troszczyć się, opiekować, mierzyć z wyzwaniami rodzicielstwa? Czy moja witalność, pozwoli na to, aby być w pełni opiekunem? Lęku o własne zdrowie i zdolność bycia w formie.
W gabinecie spotykam pary starające się o dziecko po ukończeniu 40 lat. Podczas rozmów słyszę od nich, że mają wiele obaw. Jedną z nich jest ogromny lęk przed oceną. Wielu ludzi obawia się osądzenia przez innych lub poczucia presji społecznej związaną z tym wyborem. Lęki towarzyszą nam przy podejmowaniu wielu ważnych decyzji życiowych. Lęk przed słusznością decyzji, w obliczu wielu niepewności i braku wpływu jest nieodłączną częścią procesu decydowania się na potomstwo. Jak zatem radzić sobie z tym, aby mniej się bać?
Wsparcie - klucz do pokonywania lęków w staraniach o dziecko po 40-tce
Wsparcie lekarza – odpowiednie przygotowanie medyczne to gwarancja większego bezpieczeństwa.
Przygotowanie fizyczne – zadbanie o swoje zdrowie i sprawność fizyczną.
Wsparcie partnera i najbliższych – znacznie pomoże w sytuacjach większego niepokoju i bezradności. W zdrowych, silnych relacjach opartych na więzi, zaufaniu, wsparciu i akceptacji, każdy lęk dużo łatwiej jest pokonać. Największe szczęście daje nam to gdy kochamy i sami doświadczamy czyjejś miłości.
Rodzicielstwo po 40-stce jest też swego rodzaju pozostaniem dłużej młodym. Wiele badań potwierdza fakt, że zostanie rodzicem odmładza. Zmniejsza się też ryzyko zachorowania na wiele chorób. Po urodzeniu dziecka zmniejsza się np. ryzyko zachorowania na raka piersi, kiedy mama maluszka decyduje się go karmić piersią.
Warto jednak zaznaczyć, że lęki i obawy są naturalnymi emocjami w procesie starania się o dziecko, niezależnie od wieku. Ważne jest, aby znaleźć wsparcie emocjonalne, czy to w postaci terapeuty, grupy wsparcia czy bliskich osób, którzy mogą pomóc radzić sobie z tymi trudnościami.
Lęk to nieodłączna emocja – jednak każdy lęk uda się pokonać, jeśli zminimalizuje się wszystkie zagrożenia i podejmie wszystkie działania, aby to czego się obawiamy nam nie zagrażało. Pokonywanie własnych lęków, również tych związanych z rodzicielstwem po 40-tce to jak nabieranie wiatru w skrzydła. Lęk nie powinien i nie może być przeszkodą w dążeniu do marzeń.
Samoakceptacja w drodze do rodzicielstwa po 40-tce
Samoakceptacja. Proces starania się o dziecko po 40-tce może również prowadzić do refleksji nad własnym życiem i dokonaniami. Niektóre osoby mogą odczuwać smutek z powodu nieosiągnięcia tego celu wcześniej w życiu lub poczucie utraty okazji. To może prowadzić do procesu samooceny i dążenia do samoakceptacji.
Samoakceptacja w kontekście starania się o dziecko po 40-tce polega na zaakceptowaniu swojego życia i dokonań, niezależnie od tego, czy uda się począć dziecko czy nie. To również proces akceptacji własnych emocji i reakcji na trudności, które mogą się pojawić. Nie jest to łatwe zadanie, ale może być kluczowym elementem psychologicznego dojścia do równowagi i zrozumienia swoich własnych potrzeb i marzeń.
W gabinecie słyszę od pacjentów pytania o to jak osiąga się stan poczucia własnej wartości i samoakceptacji? Pytanie jest strasznie trudne i nie da się udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Stan akceptacji, to taka samoświadomość w której my wiemy jakie są nasze możliwości, mocne strony, osiągnięcia, ale też jakie są nasze ograniczenia i wady. Samoakceptacja to niesamowicie ważny stan gdy myślimy o rodzicielstwie – bez względu na wiek. Akceptowanie samego siebie, naszego partnera, partnerki daje nam gwarancję na to, że nasze dziecko również będzie przez nas w pełni akceptowane.
Starania się o dziecko po 40 roku życia to proces pełen nadziei, lęków i wymagający głębokiej samoakceptacji. Niezależnie od wieku, rodzicielstwo jest wyzwaniem, które wiąże się z wieloma emocjami i doświadczeniami. Ważne jest, aby szukać wsparcia psychologicznego i emocjonalnego oraz akceptować siebie jako rodzica.
Każdy przypadek jest unikalny, a wiek nie jest jedynym czynnikiem decydującym o sukcesie poczęcia i zdrowiu dziecka. Starania o dziecko po 40-tce mogą być spełnieniem marzeń wielu par, a dojrzałość życiowa może przyczynić się do stworzenia szczęśliwej rodziny. Kluczem do sukcesu jest równowaga między nadziejami, lękami i samoakceptacją oraz wsparcie ze strony bliskich i profesjonalistów. Niech rodzicielstwo w średnim wieku będzie pełne pięknych chwil i spełniania marzeń!
Autorką artykułu jest:
mgr Anna Rynarzewska
Psycholog kliniczny, dyplomowany psychoterapeuta, pedagog specjalny
Artykuł edukacyjny powstał w ramach płatnej współpracy z kliniką InviMed
Zobacz też:
